Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, σας παρουσιάζουμε ενα φοβερό , συγκλονιστικό, ανατριχιαστικό δημιούργημα, ενα το έπος που μπορεί να γραφτεί μονάχα από ένα σπουδαίο άνθρωπο, με μεγαλειώδες πνεύμα. Αυτό κυρίες και κύριοι δεν είναι ποίημα, αυτό είναι, είναι λέω, ένα αριστούργημα, μια ωδή για τα δεινά της ανθρωπότητας...
ΤΟ ΚΥΜΑ Τ' ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ...
Μα δεν του καίγεται καρφί
Δεν φθείρει, δεν μαδά
και στέλνει χαιρετίσματα
μέσα απο τη ΓΑΔΑ
...
Σε όσους αντιστέκονται
στο δρόμο και στην πράξη
στους φαύλους στους ξενόδουλους
τη μαύρη νέα τάξη
...
Και αν στα κελιά τα διπλανά
ξένες ακούει λαλιές
-λες και η ΓΑΔΑ παράρτημα
είναι του Μπαγκλαντές
...
Ούτε στιγμή δεν του περνά
απ' το μυαλό μιζέρια
μονάχα συναγωνιστών
τα υψωμένα χέρια
...
Που με γροθιά σφιχτά κλειστή
και μάτια κοφτερά
στέλνουν τα χαιρετίσματα
στον Μάικ και στην Αφρά
...
"Και αν πρέπει να κινήσουμε
ολόκληρη τη γη
μια μέρα θα σας κάνουμε
και σας προσαγωγή"
Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου 2010
Αυτό το διαμάντι της ποίσης βρέθηκε στη σελίδα της εφημερίδας Στόχος και γράφτηκε με αφορμή τις προσαγωγές στην ΓΑΔΑ "ατόμων" που παρεβρέθηκαν σε ρατσιστική συγκέντρωση στον Άγιο Παντελεήμωνα .Μεταξύ αυτών ο εκδότης του "Στόχου" Σάββας Χατζηπαρασκευάς, η Νομαρχιακή Σύμβουλος Αθηνών, Τομεάρχης Β3 της Νομαρχιακής της ΝΔ η Χριστίνα Σιδέρη, το Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της "Δημοκρατικής Αναγέννησης" Ηλίας Λέντζος και οι λοιπές "δημοκρατικές δυνάμεις". Κρίμα, τους μάζεψαν πριν τους προλάβουμε...
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ ΓΑΜΩΤΟ...
Δεν τα χρειάζομαι πια τα 1600 τετραγωνικά!
Μια διόλου πρωτότυπη συμμαχία, μεταξύ εκπροσώπων της αστικής τάξης (όπως η Μαριάννα Βαρδινογιάννη) και ανθρώπων του «πνεύματος» (όπως ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός) και της «τέχνης» (όπως η υψίφωνος Βάσω Παπαντωνίου που προΐσταται και της προσπάθειας) με πρόσχημα τη δημιουργία Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης επιχειρεί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την αστυνομική εισβολή και βίαιη εκκένωση του κατειλημμένου κτιρίου στην οδό Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Πρόκειται για την «Εταιρία για το Κτήριο της Όπερας και της Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης ‘‘Maria Callas’’» με την επωνυμία «Όπερα-Όραμα», η οποία αφού «κατόρθωσε» τη χρηματοδότηση για νέα Εθνική Λυρική Σκηνή στο Φαληρικό Δέλτα από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (!!!), πραγματοποιεί από 25/2 έως 20/3/2010 «έκθεση έργων τέχνης» στην γκαλερί ΑΔΑΜ, στην οδό Ν. Βάμβα στο Κολωνάκι, για την προώθηση και του δεύτερου σκοπού της (την Ακαδημία Λυρικής Τέχνης) με τη συλλογή υπογραφών και χρημάτων (?! - αφού τους χρηματοδοτούν με εκατομμύρια ευρώ τα ιδρύματα των κεφαλαιοκρατών τι τα θέλουν μερικές χιλιάδες ευρώ που θα καταφέρουν να συλλέξουν;). Κι όλα αυτά, όλως τυχαίως, σε μια περίοδο έντονης κρατικής και παρακρατικής στοχοποίησης των αυτοοργανωμένων χώρων, στεκιών και καταλήψεων.
Το εν λόγω κτίριο που εποφθαλμιούν, στη συμβολή των οδών Πατησίων & Σκαραμαγκά, ανήκει στο ΝΑΤ (ταμείο των ναυτικών) και από τον Σεπτέμβρη του 1999 είχε εγκαταλειφθεί στη φθορά, τη βρώμα και την ερείπωση, ενώ στο παρελθόν είχε ζήσει σε αυτό για κάποια χρόνια η Μαρία Κάλλας.
Στις 19 Μάρτη 2009 όμως (3 μήνες μετά τον ασύλληπτο <<Δεκέμβρη>>), δεκάδες άνθρωποι εισήλθαμε στο κτίριο, το καθαρίσαμε, αποκαταστήσαμε φθορές και ζημιές (οι εργασίες συνεχίζονται) και του δώσαμε ζωή, μετατρέποντας το σε ένα ανοιχτό κοινωνικό πείραμα συλλογικοποίησης, αυτοοργάνωσης, κοινωνικής-πολιτικής δράσης, αλληλεγγύης και δημιουργικότητας, σε ένα απελευθερωμένο έδαφος από την εξουσία, την εκμετάλλευση, την ιεραρχία και κάθε είδους μεσολαβήσεις. Ένα μικρό σύμπαν πολυποίκιλων επιθυμιών, επιλογών και προσπαθειών γύρω από τα ζητήματα της αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες, των διακρίσεων με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα, της ταξικής διαίρεσης της κοινωνίας, της καπιταλιστικής κρίσης, της υπεράσπισης των δημόσιων-ελεύθερων χώρων, της αλληλεγγύης σε φυλακισμένους αγωνιστές και εγχειρήματα που αντιμετωπίζουν την κρατική ή φασιστική καταστολή, της αυτομόρφωσης (δηλαδή της οριζόντιας μετάδοσης γνώσης χωρίς διδασκαλικές αυθεντίες και χρηματικά ή άλλου είδους ανταλλάγματα), της ανθρώπινης δημιουργίας (σώμα, χορός, θέατρο, video, μουσική) έξω από θεαματικά πρότυπα, εμπορικά δίκτυα και σχέσεις χρηματικής συναλλαγής. Σημείο σύμπτωσης όλων των προσπαθειών η γενική συνέλευση της κατάληψης, μια φορά την εβδομάδα.
Η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, αποτελώντας τόσο τμήμα της ιστορικής κοινωνικής πρακτικής της οικειοποίησης εγκαταλειμμένων κτιρίων και της μετατροπής τους σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους όσο και ως ένας από τους σπόρους του ελευθεριακού ριζοσπαστικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων που άφησε ως παρακαταθήκη η εξέγερση του Δεκέμβρη, ήρθε για να μείνει. Γι’ αυτό οι καλοθελητές και νεροκουβαλητές της κρατικής καταστολής, που καμώνονται πως δεν γνωρίζουν ότι το κτίριο δεν είναι άδειο και εγκαταλειμμένο καλό θα έκαναν να προσανατολιστούν σε άλλες στεγαστικές «ιδέες» του εγχειρήματος τους. Το πόσο καλά το γνωρίζουν, άλλωστε, το αποκαλύπτει περσινή τους ανακοίνωση, ένα μήνα μετά την επαναλειτουργία του κτιρίου, με τον μελοδραματικό τίτλο «Το σπίτι της Μαρίας Κάλλας κινδυνεύει», όπου κατέθεταν τη λύπη τους για την κατάληψη του κτιρίου και την ανησυχία τους για την πιθανή καταστροφή του (?!).
ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΣΑΣ ΟΝΕΙΡΑ!
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
Το εν λόγω κτίριο που εποφθαλμιούν, στη συμβολή των οδών Πατησίων & Σκαραμαγκά, ανήκει στο ΝΑΤ (ταμείο των ναυτικών) και από τον Σεπτέμβρη του 1999 είχε εγκαταλειφθεί στη φθορά, τη βρώμα και την ερείπωση, ενώ στο παρελθόν είχε ζήσει σε αυτό για κάποια χρόνια η Μαρία Κάλλας.
Στις 19 Μάρτη 2009 όμως (3 μήνες μετά τον ασύλληπτο <<Δεκέμβρη>>), δεκάδες άνθρωποι εισήλθαμε στο κτίριο, το καθαρίσαμε, αποκαταστήσαμε φθορές και ζημιές (οι εργασίες συνεχίζονται) και του δώσαμε ζωή, μετατρέποντας το σε ένα ανοιχτό κοινωνικό πείραμα συλλογικοποίησης, αυτοοργάνωσης, κοινωνικής-πολιτικής δράσης, αλληλεγγύης και δημιουργικότητας, σε ένα απελευθερωμένο έδαφος από την εξουσία, την εκμετάλλευση, την ιεραρχία και κάθε είδους μεσολαβήσεις. Ένα μικρό σύμπαν πολυποίκιλων επιθυμιών, επιλογών και προσπαθειών γύρω από τα ζητήματα της αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες, των διακρίσεων με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα, της ταξικής διαίρεσης της κοινωνίας, της καπιταλιστικής κρίσης, της υπεράσπισης των δημόσιων-ελεύθερων χώρων, της αλληλεγγύης σε φυλακισμένους αγωνιστές και εγχειρήματα που αντιμετωπίζουν την κρατική ή φασιστική καταστολή, της αυτομόρφωσης (δηλαδή της οριζόντιας μετάδοσης γνώσης χωρίς διδασκαλικές αυθεντίες και χρηματικά ή άλλου είδους ανταλλάγματα), της ανθρώπινης δημιουργίας (σώμα, χορός, θέατρο, video, μουσική) έξω από θεαματικά πρότυπα, εμπορικά δίκτυα και σχέσεις χρηματικής συναλλαγής. Σημείο σύμπτωσης όλων των προσπαθειών η γενική συνέλευση της κατάληψης, μια φορά την εβδομάδα.
Η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, αποτελώντας τόσο τμήμα της ιστορικής κοινωνικής πρακτικής της οικειοποίησης εγκαταλειμμένων κτιρίων και της μετατροπής τους σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους όσο και ως ένας από τους σπόρους του ελευθεριακού ριζοσπαστικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων που άφησε ως παρακαταθήκη η εξέγερση του Δεκέμβρη, ήρθε για να μείνει. Γι’ αυτό οι καλοθελητές και νεροκουβαλητές της κρατικής καταστολής, που καμώνονται πως δεν γνωρίζουν ότι το κτίριο δεν είναι άδειο και εγκαταλειμμένο καλό θα έκαναν να προσανατολιστούν σε άλλες στεγαστικές «ιδέες» του εγχειρήματος τους. Το πόσο καλά το γνωρίζουν, άλλωστε, το αποκαλύπτει περσινή τους ανακοίνωση, ένα μήνα μετά την επαναλειτουργία του κτιρίου, με τον μελοδραματικό τίτλο «Το σπίτι της Μαρίας Κάλλας κινδυνεύει», όπου κατέθεταν τη λύπη τους για την κατάληψη του κτιρίου και την ανησυχία τους για την πιθανή καταστροφή του (?!).
ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΣΑΣ ΟΝΕΙΡΑ!
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
3 μέρες εκδηλώσεων για την εξέγερση, το εμπόρευμα, και το θέαμα από τη +τεχνία-.
...Για να καταναλωθεί η πληθώρα των εμπορευμάτων που παράγονται, πέρα από τις ανάγκες που έρχονται να καλύψουν, την αξία χρήσης τους δηλαδή, και με το δεδομένο της επίλυσης του πρωταρχικού ζητήματος της επιβίωσης θα πρέπει να υπάρξει κάτι παραπάνω:να επιτευχθεί η ταύτιση της κατανάλωσης με την επιβίωση...
...σε μια κοινωνία αφθονίας και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και αγαθών, η έννοια της επιβίωσης βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία αναβάθμισης(update), δημιουργούνται πλαστές επιθυμίες ιδιοποίησης των εμπορευμάτων τα οποία δεν περιμένουν σε μια γωνία τον καταναλωτή να τα εντοπίσει, να το αξιολογήσει και αν ... να το καταναλώσει. Κυριαρχούν στον περιβάλλοντα χώρο μέσο των εικόνων είτε είναι αναγκαία είτε όχι.
Τα εμπορεύματα αποκτούν φαντασιακές προεκτάσεις του κοινωνικού στάτους- φετιχοποιούνται. Τα υποκείμενα επιδιώκουν να
...στον Βόλο!
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010
«Θα σας απογοητεύσω διότι δεν το πρόσεξα»...
...απάντησε οΣίλβιο Μπερλουσκόνι, χθες στη Βηθλεέμ, στον Ιταλό δημοσιογράφο που τον ρώτησε πώς του φάνηκε το ισραηλινό «τείχος ασφαλείας».
Παρ΄ ότι είχε κάνει τη διαδρομή Ιερουσαλήμ- Βηθλεέμ και είχε υποχρεωθεί μάλιστα σε ένα ισραηλινό φυλάκιο στο τείχος- που φτάνει σε ύψος τα οκτώ μέτρα- να βγει έξω στο κρύο και τη βροχή και να μεταφερθεί από ένα ισραηλινό αυτοκίνητο σε ένα παλαιστινιακό. «Προσπαθούσα να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου... λυπάμαι», δήλωσε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)