Δηλαδή είναι αλήθεια αυτό που λένε, ότι όλα είναι μαθηματικά?

Το απύθμενο του νού
περιέχει ανείπωτες αναδιπλώσεις
θυελλωδων επιθυμιών
οι λίγες στιγμές ξεχείλησαν
και μου ζητούν ΄ν' αδραχτώ
απ' αυτές
να δέσω κόμπο τις λέξεις
να μη με κρύβουν
ν' απεγκλωβιστώ απο κανόνες όπως
[(Απο δω+μέχρι εκεί)=(λόγου χάρη)+(...)]

Χρόνος?

Ο χρόνος κάπου μακρία γυρίζει,
ανεβαίνει, κατεβαίνει
τα μονοπάτια της ζωής,
σκύβει, ανασηκώνεται,γνέφει
σκούζει, τρεκλίζει...

Εμμένω στις επιθυμίες
αλλά κι αυτές επιμένουν
στα ίδια χρώματα,
στις ίδιες νότες,
στους ίδιους δρασκελισμούς
που νικούν τον χρόνο...

ΜΙΑ ΦΙΛΗ, ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ...

Σε είδα να βολτάρεις πάνω σε παρκαρισμένα αμάξια στην λεωφόρο της κατανάλωσης.Απο κεί δεν περνάνε λεωφορεία αλλά ούτε+όνειρα...είναι πεζόδρομος για να μην συγκρούονται οι σακούλες των καινούργιων ρούχων με τα μηχανάκια των πακετάδων.
Μου άπλωσες το χέρι+μου πρότεινες 1 βόλτα πάνω απο τις σκουριασμένες κεραίες των τηλεορασέων.
Ξαπλώσαμε γύρω στα μεσάνυχτα
σε 1 δορυφορικό πιάτο
+ κάναμε έρωτα
με τα λιγοστά αστέρια που κρύβονταν
πίσω απ'τον μαβή ουρανό
Δεν ξεστόμισε ούτε 1 λέξη
Οι κραυγές σου κάλυπταν
τα δελτία ειδήσεων
και οι γριές άρχισαν να
πέφτουν απ'τον 5το
υπνοβατώντας

Κ.Κ.

Απόσπασμα απ' το βιβλίο "ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ" του प.I TAIBO

Άνοιξε το παράθυρο.Νυσταγμένα παιδιά που έψαχναν στις γωνιές περιμένοντας το σχολικό λεωφορείο. Υπηρέτριες που φαίνονταν στα μισά του δρόμου για το γάλα. Μεθυσμένοι που γυρνούσαν σπίτι. Βιομηχανικοί εργάτες που άρχιζαν την περιπετιώδη διαδρομή μιάμισης ώρας ως την αλυσίδα παραγωγής. Έφηβοι θεότρελοι απ'τον έρωτα, βέβαιοι ότι ούτε κι αυτήν τη φορά τους αγαπούσαν.Συγγραφείς που κακοκοιμήθηκαν κι έβγαιναν για περίπατο προτού ξαπλώσουν να ονειρευτούν με μάτια ανοιχτά το μυθιστόρημα που δεν τους έβγαινε.Μάγοι του τσίρκο που έκαναν πρόβες νοητά το ταχυδακτυλουργικό κόλπο που δέν τους άφηνε να κοιμηθούν.Αγρότες ακτήμονες που έρχονταν απο πολύ μακριά για να μισήσουν τους γραφειοκράτες της αγροτικής μεταρρύθμισης ενώ θα περίμεναν στις ουρές. Μετανιωμένοι αυτόχειρες.Μητέρες εγκυμονούσες και αγουροξυπνημένες, καθηγητές που έβγαζαν απ' το καπέλο μεγαλοφυείς αλγεβρικές εξισώσεις.Ασφαλιστές που δεν πίστευαν στις ασφάλειες που πουλούσαν, θαυματουργοί οδηγοί στο μετρό,φυσικοί που δεν μπορούσαν να γίνουν Λεονάρντο ντα Βίντσι, δημοσιογράφοι που επέστρεφαν σπίτι τους, λαχειοπώλες που πουλούσαν λαχεία που ποτέ δεν θα κέρδιζαν οι ίδιοι, εκφωνητές ραδιοσταθμών στο δρόμο για τη δουλεία, που ήξεραν ότι άλλη μια μέρα θα διάβαζαν ψεύτικες ειδήσεις και ονειρεύονταν να σπρώξουν λαθραία μια μέρα τις πληροφορίες που δεν τους άφηναν να πουν, περήφανοι γέροι που ξέχασαν πια την τέχνη του ύπνου,γλυκές νοσοκόμες, σκυλιά του δρόμου,αδημοσίευτοι ποιητές, σκηνοθέτες που ήταν στη μαύρη λίστα, δημοκρατικοί γραφειοκράτες στα πρόθυρα της απόλυσης, ντραμίστες της ρόκ, παράφοροι αναγνώστες του Αλτουσέρ, κορίτσια που ανέμιζαν προκλητικά στις έξι το πρωί την φρεσκοχτενισμένη κοτσίδα τους και δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να νιώσει κύριος μιας πόλης την οποία λάτρευαν ,καρδενικοί οικοδόμοι που με ζήλο συντηρούσαν τη μαστοριά να τοποθετούν όρθιο το τούβλο δίχως ζύγι.Όλοι οι κατασκευαστές διαφορετικών μητροπόλεων, που δημιουργούσαν ενα μέλλον φαινομενικά απραγματοποίητο, στο δρόμο προς τη ρουτίνα που απέκρυπτε το γεγονός ότι μια μέρα όλοι αυτοί θα έκαναν την πόλη ν' ανθήσει σαν λουλούδι και να γίνει άλλη.

'Το εξοχικό προάστιο' του Τ.Πατρίκιου.

Tο εξοχικό προάστιο. Ολα καλά στη θέση τουςτα δέντρα τα σιντριβάνια,οι επαύλεις,ο αττικός ορίζοντας, κάποια γαλήνη χορτασίλας.Μια ομορφιά που άπλωνε σαν καρκίνωμα μολύνοντας τους περαστικούς μ' ελπίδες.

''Η πόρτα'' του Τ.Πατρίκιου

Ό ποιητής εξηγούσε τους μυστικούς συμβολισμούς
τη διαλεκτική του ποιήματος του.
'Η πόρτα έλεγε, είναι το μυστικό της επικοίνωνίας
του μέσα με τό έξω, μιας επικοινωνίας που
ενναλλάσεται, αντιστρέφεται, αναχαιτίζεται,
αναιρείται, υποτροπιάζει, τελικά επέρχεται,
γι' αυτό κι η πόρτα είναι μια πόρτα
που αναλώνει την πόρτα
που υπερβαίνει την ανάγκη της πόρτας
και μέσα απο την αυτοκαταργημένη πόρτα
μπορεί κανείς να βυθομετράει, να βυθράει
να βεθλάει, να βουθλουβάει...
Γύρω οι θαυμαστές νιώθανε μια βαθιά δροσιά
καθώς τους ψέκαζαν τα σάλια.