Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Δύο ωδές για την ετερότητα!

Ανασφάλειες

πες μου
πως να σταθώ εγώ
ένα κορίτσι
απέναντι σ'ένα άλλο
κορίτσι;

πως να σταθώ;
πως να στηριχτώ στα δυό μου πόδια
όταν τα γόνατα μου κόβονται;
πως να σταθώ;

και να πω
και να πω

και να σου πω



πως σ'αγαπώ
και

πως θέλω να στροβιλιστώ
στα φιλιά σου
και πάνω απ' το ηλιοβασίλεμα ν'αρχίσω να πετάω
πως θέλω να μπερδευτώ
στις μπούκλες των μαλλιών σου
και να εξαϋλώνομαι μές στις αχτίδες του ήλιου
πως θέλω να καίγομαι
στο άγγιγμά σου
και ν' ακολουθώ το ταξίδι του φωτός γύρω απ' τον κόσμο
να γίνω έννοια-δίχως γήινες έγνοιες-
να γίνω η ελευθερία, ο έρωτας, η ευτυχία
να γίνω το άρωμα του καλοκαιριού
και να αλειφτω στην αγκαλιά σου
στα φιλιά σου
στην ανάσα σου



μα πως
πές μου!

πως να σταθώ
και να σου πω
πως θέλω παντού να σε ρουφήξω
και τον ιδρώτα σου να κάνω φυλαχτό
και κάποιο βράδυ
κάτω απ' τον κόκκινο τοίχο ν' αγρυπνήσω
χαζεύοντας μια παλιά σου ζωγραφιά
με κάθε φόβο μην απ' τον ύπνο σε ξυπνήσω
απομακρύνοντας απ' το αυτί σου τα μαλλιά
και ξάφνου έναν διακαή μου πόθο
να σου ψιθυρισω:

πως θέλω να κρυφτώ
κάπου εκεί
στη μοναξιά

μεταξύ του μηρού


και του αιδοίου σου

Από τη M.




Αυτοκτόνησα



Μια διασκευή από τον Alex C.

3 σχόλια:

ξεναγός νεκρόπολης είπε...

οταν το γραφεις,ειναι (τουλαχιστον για μενα) σαν να το λες...σαν να στεκεσαι...και να και καποιες σκεψεις που ειχα παλιοτερα πανω στο ζητημα...


"Αρκετούτσικες φορές βρέθηκα στην ευχάριστη συγκυρία να νιώσω.
Όμορφη για πράγματα και πρόσωπα που ακούμπησα.
Και παρατήρησα. Και παρατήρησα.
Πως με καμία γνωστή έως τώρα σε μένα δύναμη.
Δεν θα μπορούσα να γράψω γι’ αυτά.
Μεταξύ μας. Να γράψω ε.

Επομένως με τι μούτρα να σου πω;
Εκτός και αν ξέρεις κάποιο μέρος που να φοβάμαι λιγότερο"

AlexMil είπε...

Εξαιρετική ευαισθησία, με αισθήματα και αισθήσεις που πάλλονται ερεθισμένες από το πάθος και την αγάπη

καλό βράδυ

αρσεν είπε...

εξαιρετικά!