Γενικά και ειδικά...

Καθώς η ιστορία βιώνεται ως

διαδικασία κρίσεων,

το παρόν ως αναλαμπή κρίσιμων διακλαδώσεων

και το μέλλον ως η εφόρμηση άλυτων

προβλημάτων,

προκύπτει μια συνείδηση υπαρξιακά

ευαισθητοποιημένη

απέναντι στον κίνδυνο που προέρχεται

από μη ειλημμένες αποφάσεις και

παραληφθείσες επεμβάσεις.

Προκύπτει μια προοπτική που οι σύγχρονοι

θεωρούν

ότι τους καλεί να λογοδοτήσουν

για την παρούσα κατάσταση

ως παρελθόν ενός μελλοντικού παρόντος.

Υποβάλλεται η ιδέα μίας υπευθυνότητας

για τη μετάβαση από μια κατάσταση στην επόμενη ,

για τη συνέχιση μιας διαδικασίας που επέβαλε

τη φυσικότητα της

και αρνείται να επαγγελθεί μια αυτονόητη

συνέχεια...

J. Habermas.