"Μέσα σ' αυτήν την ανάπαυση, όντας ένα πράγμα και αχώριστο, αχώριστο και στο βάθος του εαυτού τους, σε σημείο που η ευφυΐα τούς να μοιάζει οριστικά χαμένη, η μνήμη τους κενή, η βούληση τους ανώφελη, αυτή στεκόταν ορθή μέσα σ' αυτήν την ανάπαυση σάμπως μπροστά σε ανατολή του ηλίου και μέσα του χανόταν ολόκληρη, η ίδια μαζί με τις γήινες ιδιοτροπίες της ".
Ρόμπερτ Μουζίλ - Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες ΙΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου