Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

ποιήματα.


Τελετουργικό.


Έχω ένα τελετουργικό
που προσπαθώ να διαφυλλάξω

να βάζω το δείκτη του χεριού μου
στο ρουθούνι της μύτης
όταν σκέφτομαι πολύ

κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο
πέρα από ένα τελετουργικό
που προσπαθώ να διαφυλλάξω


***


aet 22345


τώρα η μηχανή παρατήρησης
aet με δυνατότητα ανάλυσης 22345
διαθέτει φακό εστίασης
στα απολύτως αναγκαία

έτσι την πάτησα κι εγώ
με το κουμπί στο on
στην επαυξημένη επίφαση
του πρέπει
των χιλίων πεντακοσίων πράξεων
ανα 24ωρο

χωρίς αποτέλεσμα
μόνο με την καταλυτική ουσία
του τίποτα που λέγεται 'Έχειν
και ανήκει στην ίδια τάξη μεγέθους
με δύο ζαχαρωτά

ένα για σένα
κι ένα για μένα.

***

Το σημείο 0 και το μη τυχαίο.


Δεν είμαστε μονάδες μέτρησης
ούτε φρούτα τροπικού δάσους

με τεχνικές παραγωγής έγινα κορίτσι
με βόμβες μεγακολοκύθας
και γάλα εργοστασίου

κι αυτά δεν ήταν
παρα μόνο οι κανόνες διαμονής
που με μεταμορφώνουν
από το σημείο - στο σημείο +
και αντίστροφα

με ένα ριζικό άλμα
θα περάσω πάνω απ' όλα
τα ταξινομικά εγχειρήματα σου
κι ας ξέρω καλά ότι θα καταλήξω
σε αγκαλιά φίλης

στο τώρα και το αύριο
σε αυτό που με μεταμορφώνει
να κατευνάσω το μη τυχαίο
του σημείου 0.

***

Αρωματικό χώρου.


θυμάμαι τις ενδείξεις
που είχες απορρίψει συλλήβδην
το έδαφος δεν είναι οικείο
θα πρέπει να αποχωρήσουμε

μια στροφή 180 μοιρών
γύρω από τον εαυτό σου
πιστεύω θα βοηθούσε

θυμάμαι τότε
που στροβιλιζόμουν τάχα αέναα
πάνω από τους τριγμούς των κυττάρων

εδώ που φτάσαμε
μυρίζει μάνκγο...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

δύο ζαχαρωτά
δύο ζαχαρωτά
δύο ζαχαρωτά
δύο ζαχαρωτά
δύο ζαχαρωτά

....!