κωπηλάτες ένα σύννεφο μια απορία είναι ο χαμένος ύπνος είναι και
το παράπονο η μουσική που δεν έχει λόγια παρά έγχορδα δάκρυα είναι
η θλίψη του σώματος το μαύρο μου πουλόβερ είναι που αποκρούει
το φως η θλίψη του σώματος ένα τίποτα είναι ένα φτερό ένα γεια σου
ένα κορίτσι η θλίψη του σώματος το απόγευμα μια πόλη που τη στοίχειωσαν
οι ακατοίκητοι η θλίψη του σώματος είναι.
Στέλλα Βλαχογιάννη
Πολύ ενθουσιάζομαι,μέσα στο χαμό όταν ανακαλύπτω νέα, για μένα, ποιήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου