Δευτέρα 12 Μαΐου 2008
Υπάρχει διαλεκτική σχέση μεταξύ κραυγών και ουρλιαχτών? η αλλιώς Τι λένε κάποιοι απο τους μπλογκερς για τη μοναξιά?
Πατήσα στο ψαχτήρι τη λέξη 'μοναξιά' χωρίς να ξέρω ακριβώς τι έψαχνα. Πάντως βρήκα αρκετές σχετικές ιστοσελίδες.Παρατήρησα ότι οι άνθρωποι συζητούσαν δείλα και κάποιες φορές επιπόλαια για το θέμα πίσω άπο τις οθόνες και σκέφτηκα για ακόμη μια φορά ότι η κοινωνία αυτή περνάει κρισάρα...(τι κλισέ!)
johnd
Σας παρακολουθώ τόσους μήνες ρε παιδιά και δεν έχει μιλήσει κανένας γιά τη μοναξιά. Μόνο εγώ νιώθω μόνος μου; Και δεν μιλάω γιά το σεξ, γιά την συντροφικότητα μιλάω. Μάλλον ο εγωισμός μας θα φταίει. Καλό το internet, αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει.
patty
ρε γιαννη,αν δεν υπηρχε μοναξια,το ιντερνετ θα ειχε πεθανει απο μαρασμο
λες να'σαι ο μονος που νιωθει μονος?
Aya8n Έγραψε...
Η μοναξιά δεν είναι επίκτητη
μα γονική είναι κτήση
Όπως το χρώμα των ματιών
όπως το σχήμα των μαλλιών
ανάγκη είναι η μοναξιά
μέρες διήθησης
μέρες αποδοχής
Η μοναξιά δεν είναι φόβος
μα ίαμα όταν έρθει ο πόνος
Όπως είναι ο ασπασμός
όπως ο εναγκαλισμός
ανάγκη είναι η μοναξιά
μέρες επούλωσης
μέρες ανάνηψης
Η μοναξιά δεν είναι ανάθεμα
μα της συναλλαγής ξαπόσταμα
Όπως του ύπνου η απολαβή
όπως του δρόμου η εναλλαγή
ανάγκη είναι η μοναξιά
μέρες απολυταρχίας
μέρες ανεμελιάς
Η μοναξιά δεν είναι άρνηση
μα του απολογισμού η συμφιλίωση
Όπως το χαμόγελο στα μάτια
‘όπως στο πρόσωπο η μάσκα
ανάγκη είναι η μοναξιά
μέρες τρέλας
μέρες δημιουργίας
Μα οι μέρες της ένα τέρμινο προσωπικό
Στανιάρω και το παλμό μου επανακτώ
Την λίμνη της μήτρας μου και πάλι αποχαιρετώ
Απλώνω ορίζοντες, στην θάλασσα βουτώ"
druuna είπε...
Οταν η οικειοτητα και η ασφάλεια μεταμφιεσμένα σε “δήθεν” συντροφικότητα αντικαθιστούν τον έρωτα τότε μένει μόνο “[b]ο τρόμος του κενού[/b]“…
Κι όμως, γιατί να φοβηθείς τη μοναξιά? Χειρότερη απ το κενό δεν είναι… δεν είναι… δεν είναι… δεν είναι…
deva_parinito είπε...
Σε ψάχνω στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων,
στις νευρωτικές διαδρομές,
σε σταθμούς και στοές
σε ψάχνω.
Στα μικρά τα stop, στα “απαγορεύεται”
στα τρύπια μου χέρια…
danai-iraklio είπε...
Η μοναξιά είναι προϊόν της διαίρεσης. Όταν όλα είναι Ένα, τότε πού χωράει η μοναξιά; Η Μοναξιά είναι λοιπόν χωρισμός, μη ένωση, διαίρεση. Όσο περισσότερο διαιρούμαστε, τόσο περισσότερη μοναξιά υπάρχει, καθώς έχουμε δημιουργήσει νέα σωματίδια που με τη σειρά τους είναι μόνα και χωρισμένα από τα υπόλοιπα.
χαμμένο είπε...
Με αυτή την "κυρία" ποτέ δε τα πήγαινα καλά. Δε μου αρέσει η μοναξιά, αλλά τελευταία έρχονται φορές που απρόσκλητη έρχεται και κάθεται δίπλα μου και ειρωνικά μου λέει: "Μη με κοιτάς. Ήρθα για παρέα!" Χαχαχα...
flame74's είπε...
ΝΑ ΧΕ ΧΡΩΜΑ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΩ
ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΘΑΛΑΣΣΙΑ
ΜΕ ΑΓΕΡΑ ΠΕΛΑΓΙΣΙΟ
ΝΑ ΤΗΣ ΒΑΛΩ ΚΑΙ ΠΑΝΙΑ
ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
ΛΙΜΑΝΑΚΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ!!
ΠΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΩ
ΜΙΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΜΑΙ ΣΕ ΧΑΝΩ
ΠΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
Ο ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Ο ΠΑΡΙΟΣ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΟΛΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΟΓΔΟΝΤΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ
Η μικρή ολλανδέζα είπε...
Και μαζί και μόνος ίδιος είναι ο πόνος
Ανώνυμος είπε...
Η μοναξιά είναι παρωδική/ τι γίνεται όμως με τον εθισμό σε αυτήν ?
αντώνιος είπε...
όταν η μοναξιά είναι επιλογή τότε τη ζείς, όταν είναι εξαναγκασμός τότε σε πνίγει.
Νεραιδόνα είπε...
Μοναξιά, η απουσία των άλλων. Μοναχικότητα, η παρουσία του εαυτού...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
H πραγματικότητα δεν αντέχει πια τη μοναξιά μας...
Η μοναχικότητα περιφρονεί τη μοναξιά.Η πρώτη είναι επιλογή.
Η δεύτερη όχι απαραίτητα,μπορεί να πλέει ανάμεσα στην παθολογία,την άρνηση της απογοήτευσης,την ματαιότητα,την πλήξη,το μαντάλωμα κάθε πόρτας.
Παραμένει πάντως ένα ερώτημα. Αν, Σμίνεφα, εσύ η ίδια απαξιώνεις την ανάρτησή σου τουλάχιστον θα έπρεπε να το κάνεις από την αρχή κι όχι στο τέλος. Όχι ότι ταλαιπωρήθηκα...Αλλά να! Δυσανασχέτησα λίγο.
Η ταυτότητα του μπλογκ παραμένει μετέωρη ανάμεσα σε εξυπνάδες αλλά και, όντως, εμπνευσμένες αναζητήσεις-διαπιστώσεις-θέσεις.
Όλα για καλό;
Η μοναξιά είναι προιόν διαίρεσης και παράγεται απ' αυτούς που βασιλεύουν!
Δημοσίευση σχολίου