Χθες μου μιλούσες για μια μηχανή...

Για ένα σύστημα.

Που θα επέτρεπε, να μπαίνει κάποιος σ’ ένα θάλαμο

-ένα είδος τηλεφωνικού θαλάμου- ,

ν’ αποσυντίθεται σε ραδιοακτίνες και να προβάλλεται σ’ ένα άλλο θάλαμο,

που θα τον ανασυνέθετε μ’ ένα αντίστροφο σύστημα.

Επί πλέον…

Φανταζόμουν πως, όποτε ήθελες, και για ορισμένο χρόνο,

θα μπορούσες ν’ ανασυντίθεσαι και να παίρνεις τη μορφή που επιθυμείς.

Φανταζόσουν τον εαυτό σου να πετάει πάνω απ’ τον Υμηττό,

να μουσκεύεις τα φτερά σου στη θάλασσα.

Κι ύστερα, να γυρίζεις πίσω για ν’ αποσυντεθείς.

Όμως, ο αητός, θα’ θελε να ξαναμπεί στο θάλαμο;

[1964;]

Γιώργος Μακρής

(γραμμένο στα γαλλικά. Μετάφραση: Έ. Χ. Γονατάς )

Θα μπορούσε να είχε γραφτεί για τις εξεγέρσεις, για τους έρωτες, για τις καθημερινές μάχες ενάντια στην κανονικότητα...