Τα όνειρα του Αϊνστάιν.

Μερικοί ισχυρίζονται πως είναι καλύτερα να μένει κανείς μακριά από το κέντρο του χρόνου. Η ζωή είναι μια ακατάπαυστη θλίψη, όμως είναι υπέροχο να ζεις τη ζωή, και δίχως χρόνο ζωή δεν υπάρχει. Άλλοι όμως διαφωνούν. Προτιμούν μια αιώνια ικανοποίηση, ακόμη κι αν αυτή πρέπει να είναι ακίνητη και παγωμένη, σαν χρυσαλλίδα μέσα στο κουκούλι της.

...




Τα ίδια σε κάθε ξενοδοχείο, σε κάθε σπίτι, σε κάθε πόλη. Διότι σε αυτόν τον κόσμο, ο χρόνος περνά χωρίς να αλλάζει τίποτε. Λίγα πράγματα συμβαίνουν από χρονιά σε χρονιά, λίγα από μήνα σε μήνα, από μέρα σε μέρα. Αν ο χρόνος και η αλληλουχία των γεγονότων μένουν απαράλλαχτα, τότε ο χρόνος δεν κινείται σχεδόν καθόλου. Αν ο χρόνος και τα γεγονότα αλλάζουν, τότε οι άνθρωποι μένουν σχεδόν ακίνητοι. Αν κάποιος δεν έχει φιλοδοξίες σε αυτόν τον κόσμο, υποφέρει εν αγνοία του. Αν έχει φιλοδοξίες, υποφέρει εν γνώσει του, αλλά πολύ πολύ αργά.




Τα όνειρα του Αϊνστάιν, Alan Lightman, Μια νουβέλα για τη χρήση του χρόνου
(απαραίτητο εγχειρίδιο για το 2011).



Καλή Χρονιά!













ΥΓ:Η φωτο είναι από παιδιά που παίζουν στον παιδικό σταθμό των γυναικείων φυλακών στο Mozhaysk. Υπολογίζεται ότι γύρω στα 900 παιδιά διαμένουν σε 12 παιδικούς σταθμούς φυλακών στη Ρωσία.