Όλα τα χρώματα
μια στιγμή σπατάλης των ματιών σου
Και το κάθε αδηφάγο σ΄αγαπώ
πικρό γαμώ το μαχόμενο τα ώχ των αδερφών
Εγώ ήχος άστεγος
ν'αντιγράφω την πληθυντική σου αρμονία
Δεν μου ταιριάζει η πίκρα
αν δεν μπορέσω το γλέντι σου
Δεν θα μπορέσω το φώς
αν δεν κατοικήσω τις πληγές της νύχτας
Και πώς θα προσφερθώ στο μέσα πάνθηρα
αν δεν γεωργήσω τη μαύρη όπη
την άλικη
τη θλίψη σου που διανυκτερεύει
Π.Μπουκάλας
Ο μέσα πάνθηρας
2 σχόλια:
Αυτό το "θλίψη σου που διανυκτερεύει" πόσο ακουμπά..
Καλό σου βράδυ!
... δεν ακουμπά μόνο "η θλίψη που
διανυκτερεύει" αλλά και το οτί την προυποθέτει για να επέλθει η εσωτερική κατάδυση σαν κατάλυση κάθε ψυχοσυναισθηματικής ιδιοτέλειας, σαν μια αυθεντική αγνότητα που ενυπάρχει σε λίγους ανθρώπους,που σε κερδίζουν απλώς με το να δείχνουν αυτό που είναι,κι αυτήν ακριβώς πρέπει να ξανα ανακαλύψουμε...
Δημοσίευση σχολίου