Γύρω στα μεσάνυχτα η νύστα άρχισε να με χαίδεύει με τα
κορακίσια φτερά της.Άλλωστε δεν έκανα τίποτα άλλο απ΄το
να την περιμένω πάνω στο κατάστρωμα για ν' αποφύγω να
μείνω ξύπνιος στο άβολο της 3της θέσης.
Δεν την άφησα να φύγει και γλίστρησα μέσα.
Η 3τη θέση είναι ίδια παντού, σε θάλασσα και σε στεριά.
Οι άνθρωποι που ανήκουμε σ' αυτή είμαστε επίσης ίδιοι.
Όλοι μας αποτελούμε ένα είδος μεθορίου της ανθρωπότητας.
Κάτι σαν τον φλοίο της γής, που βρίσκεται στην ύπαιθρο,
εκτεθειμένος, και δέχεται στην επιφάνεια του τα χτυπήματα
του καιρού και την ανάσα των αστεριών, καθώς η αδιαπέραστη
σφαίρα γυρίζει και γυρίζει για να στερεωθεί στη νύχτα της
αβύσσου.
Francisco Coloane
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου