...παρόλαυτά κάποιες νύχτες
που ιδρωμένος ακουμπώ
στα κράσπεδα της νύχτας
τρομάζω με τους ανθρώπους
με την πτώση ή το μεγαλείο
της έμπνευσης τους.
Στο προσκέφαλο μου
φωλιάζουν
κλάμματα
γέλια
οιμώγές
ψίθυροι
δάκρια
χειρονομίες
χείλη
σκοτάδι
φιγούρες
κίνηση
πρόσωπα.
Κι όταν τις αυγές ξυπνώ
λείπουν τα μάτια...
5 σχόλια:
ΩΔΗ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΣΟΥ Τ'ΑΛΗΘΟΡΟ
Ματιών ρωγμές αβάσταχτες στης λήθης το σκοτάδι
το πεπρωμένο θαρρείς καλπάζει παρέα στο κοπάδι
Ο δρόμος εύκολος, φαρδύς και κατηφοριά μεγάλη
Του κοπαδιού η έκσταση το μάτι εξουσιάζει
Το μέλλον μας κρέμεται απο του κοπαδιού τις σβουνιές σ'αυτόν τον δρόμο που αναφέρεται παραπάνω...
...Ε, δε γαμιέστε τέλως πάντων.
Η ''Ωδή στο μάτις τ'αλήθορο'' ήταν μία ευγενική προσφορά προς όλους τους "αλήθορους" σ'αυτή την "ανθρώπινη" κοινωνία.
Στο δικό μου?Άχρονε νομίζω παραφέρεσαι.τι σου φταίξαμε εμείς οι αλήθοροι?ε?τι?
yperalhthoros
30 Νοέμβριος 2007 4:56 πμ
Αχρονία τα γραφόμενα σου απαντουν στο παραπάνω ποίημα;κι αν ναι σε τί και με ποιό τρόπο;
οι αλήθοροι μπαινουν σε " ". Όπως και η "ανθρώπινη" κοινωνία.
Αυτό το ποίημα δεν απαντά στο ποίημα που έχει αναρτήσει η sminefa. Είναι, μπορείς να το χαρακτηρίσεις "άκυρο", μέσα στην ακυρότητα χωρίς ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΆ.
...αυτά.
Δημοσίευση σχολίου