Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

...σαν ένα πίνακα του मोंदी!

...παρόλαυτά κάποιες νύχτες
που ιδρωμένος ακουμπώ
στα κράσπεδα της νύχτας
τρομάζω με τους ανθρώπους
με την πτώση ή το μεγαλείο
της έμπνευσης τους.
Στο προσκέφαλο μου
φωλιάζουν
κλάμματα
γέλια
οιμώγές
ψίθυροι
δάκρια
χειρονομίες
χείλη
σκοτάδι
φιγούρες
κίνηση
πρόσωπα.
Κι όταν τις αυγές ξυπνώ
λείπουν τα μάτια...

5 σχόλια:

Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α είπε...

ΩΔΗ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΣΟΥ Τ'ΑΛΗΘΟΡΟ

Ματιών ρωγμές αβάσταχτες στης λήθης το σκοτάδι
το πεπρωμένο θαρρείς καλπάζει παρέα στο κοπάδι

Ο δρόμος εύκολος, φαρδύς και κατηφοριά μεγάλη
Του κοπαδιού η έκσταση το μάτι εξουσιάζει

Το μέλλον μας κρέμεται απο του κοπαδιού τις σβουνιές σ'αυτόν τον δρόμο που αναφέρεται παραπάνω...
...Ε, δε γαμιέστε τέλως πάντων.

Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α είπε...

Η ''Ωδή στο μάτις τ'αλήθορο'' ήταν μία ευγενική προσφορά προς όλους τους "αλήθορους" σ'αυτή την "ανθρώπινη" κοινωνία.

Ανώνυμος είπε...

Στο δικό μου?Άχρονε νομίζω παραφέρεσαι.τι σου φταίξαμε εμείς οι αλήθοροι?ε?τι?
yperalhthoros

30 Νοέμβριος 2007 4:56 πμ

δ. είπε...

Αχρονία τα γραφόμενα σου απαντουν στο παραπάνω ποίημα;κι αν ναι σε τί και με ποιό τρόπο;

Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α είπε...

οι αλήθοροι μπαινουν σε " ". Όπως και η "ανθρώπινη" κοινωνία.
Αυτό το ποίημα δεν απαντά στο ποίημα που έχει αναρτήσει η sminefa. Είναι, μπορείς να το χαρακτηρίσεις "άκυρο", μέσα στην ακυρότητα χωρίς ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΆ.
...αυτά.