Ισχύει.

Έχω πολύ καιρό να κάνω κάποια ανάρτηση.
Μάλλον θα φταίει αυτό...







Φίλοι μου, όλα όσα γράψατε στην άμμο αυτό το καλοκαίρι, ισχύουν.

Η θλίψη του σώματος

Η θλίψη του σώματος είναι δύο μάτια από νερό που εχθρεύονται τους
κωπηλάτες ένα σύννεφο μια απορία είναι ο χαμένος ύπνος είναι και
το παράπονο η μουσική που δεν έχει λόγια παρά έγχορδα δάκρυα είναι
η θλίψη του σώματος το μαύρο μου πουλόβερ είναι που αποκρούει
το φως η θλίψη του σώματος ένα τίποτα είναι ένα φτερό ένα γεια σου
ένα κορίτσι η θλίψη του σώματος το απόγευμα μια πόλη που τη στοίχειωσαν
οι ακατοίκητοι η θλίψη του σώματος είναι.

Στέλλα Βλαχογιάννη






Πολύ ενθουσιάζομαι,μέσα στο χαμό όταν ανακαλύπτω νέα, για μένα, ποιήματα...

Schwarzfahrer του Pepe Danquart

Τρώω εισιτήρια εγώ
Ξεφουσκώνω λάστιχα εγώ
Ρίχνω ζάχαρη στο ρεζερβουάρ εγώ
ξεχνάω το τσιγάρο μου αναμμένο και πιάνει φωτιά εγώ.

θα συμφωνούσε και η Amy Winehouse...

Μισέλ Φουκώ

Περί αλλοτινών χώρων (Des espaces autres) (1967), Ετεροτοπίες

Η δεύτερη αρχή αυτής της περιγραφής των ετεροτοπιών, είναι ότι μια κοινωνία, κατά την ιστορική εξέλιξή της, μπορεί να κάνει μια ήδη υπάρχουσα ετεροτοπία, η οποία δεν εξαφανίστηκε ποτέ, να λειτουργήσει κατά τρόπο τελείως διαφορετικό. Πράγματι, κάθε ετεροτοπία διαθέτει μια σαφή και καθορισμένη λειτουργία σε μια κοινωνία, και η ίδια ετεροτοπία μπορεί, ανάλογα με την συγχρονικότητα της κουλτούρας στην οποία βρίσκεται να έχει μια διαφορετική λειτουργία.

Παίρνω για παράδειγμα την παράξενη ετεροτοπία του νεκροταφείου. Το νεκροταφείο είναι σίγουρα ένας τόπος διαφορετικός από τους συνήθεις πολιτισμικούς χώρους. Πρόκειται για έναν χώρο ο οποίος συνδέεται κατά βάση με όλους τους χώρους μιας πόλης ή μιας κοινωνίας ή ενός χωριού, καθώς κάθε άτομο, κάθε οικογένεια έχει συγγενείς στο νεκροταφείο.

Στη δυτική κουλτούρα, το νεκροταφείο πρακτικά υπήρχε πάντα. Έχει υποστεί όμως σημαντικές μεταβολές. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, το νεκροταφείο βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, δίπλα στην εκκλησία προσφέροντας διάφορες δυνατότητες ταφής. Υπήρχε ο ομαδικός τάφος εντός του οποίου τα πτώματα έχαναν και το τελευταίο ίχνος ατομικότητας. Υπήρχαν ορισμένοι ατομικοί τάφοι, και υπήρχαν και τάφοι στο εσωτερικό της εκκλησίας.

Οι τελευταίοι αυτοί τάφοι χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες, είτε απλές ταφόπλακες με μια επιγραφή, ή μαυσωλεία με αγάλματα. Το νεκροταφείο αυτό, το οποίο στεγαζόταν στον ιερό χώρο της εκκλησίας, έχει λάβει μια τελείως διαφορετική μορφή στους μοντέρνους πολιτισμούς και κατά παράξενο τρόπο, η δυτική κουλτούρα εγκαινίασε αυτό που αποκαλούμε λατρεία των νεκρών σε μία εποχή όπου ο πολιτισμός έχει γίνει, όπως λέμε πολύ γενικά, «άθεος». Κατά βάση, ήταν απόλυτα φυσικό σε μια εποχή αληθινής πίστης στην ανάσταση των νεκρών και στην αθανασία της ψυχής να μην αποδίδεται η δέουσα σημασία στις σορούς των νεκρών.

Αντιθέτως, από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν είναι πλέον απολύτως σίγουροι ότι έχουν ψυχή, ή ότι το σώμα τους θα αναστηθεί, πρέπει ίσως να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στην σορό του νεκρού, που αποτελεί εν τέλει το μοναδικό ίχνος της ύπαρξής μας ανάμεσα στον κόσμο και τις λέξεις.

Σε κάθε περίπτωση, μόλις από τις αρχές του 19oυ αιώνα έχει ο καθένας μας το δικαίωμα στο μικρό κουτί του για την μικρή προσωπική του αποσύνθεση. Από την άλλη πλευρά όμως, μόλις από τις αρχές του 19ου αιώνα τα νεκροταφεία άρχισαν να τοποθετούνται στα εξωτερικά όρια των πόλεων. Σε συνάρτηση με αυτήν την εξατομίκευση του θανάτου και την μικροαστική ιδιοποίηση του νεκροταφείου γεννήθηκε η εμμονή του θανάτου ως «ασθένεια».

Οι νεκροί θεωρούνται ότι φέρνουν αρρώστιες στους ζωντανούς, και η παρουσία και η εγγύτητα των νεκρών πολύ κοντά στα σπίτια, πολύ κοντά στην εκκλησία, σχεδόν στη μέση του δρόμου, είναι αυτή που διασπείρει τον ίδιο τον θάνατο. Το μεγάλο αυτό ζήτημα της ασθένειας που μεταδίδεται από τα νεκροταφεία παρέμεινε έως το τέλος του 18ου αιώνα και μόνο κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα ξεκίνησαν οι μετακινήσεις των νεκροταφείων προς τα προάστια. Τα νεκροταφεία δεν αποτελούσαν πλέον τον ιερό και αθάνατο άνεμο της πόλης, αλλά την «άλλη πόλη», όπου κάθε οικογένεια κατέχει τη δική της σκοτεινή κατοικία.

Aπόσπασμα κειμένου. Γράφτηκε στην Τυνησία το 1967 και δημοσιεύθηκε την άνοιξη του 1984. Μισέλ Φουκώ, Ομιλίες και Γραπτά 1984, Περί αλλοτινών χώρων (διάλεξη στη λέσχη αρχιτεκτονικών μελετών, 14 Μαρτίου 1967). Architecture, Mouvement, Continuité, τεύχος 5o, Οκτώβριος 1984, 46-49.

can i love you more

i & you & is

NONLECTURE FOUR

''Simple people,people who don't exist,prefer things which don't exist,simple things. "Good" and "bad" are simple things. You bomb me = "bad." I bomb you = "good." Simple people(who,incidentally,run this socalled world)know this(they know everything)whereas complex people—people who feel something—are very,very ignorant and really don't know anything. Nothing,for simple knowing people,is more dangerous than ignorance. Why? Because to feel something is to be alive''.

e.e. cummings; απόσπασμα από την ποιητική συλλογή ''six nonlectures''.

υγ: τoν πίνακα ζωγράφισε ο Alexander Tinei και έχει τίτλο "can i love you more", 2008.

«Κάθε τι κάτω από τον ουρανό βυθίζεται στο απόλυτο χάος- η κατάσταση είναι εξαιρετική»!

Μάο Τσετούνγκ

Η ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΡΤΕΡ...

Εμφύλιος (1947).

O Πωλ Πόρτερ, επικεφαλής της Αποστολής Οικονομικής Έρευνας, απεσταλμένος του αμερικανού προέδρου Τρούμαν, καταφθάνει για να προαναγγείλει την αλλαγή φρουράς: από τον βρετανικό έλεγχο της ελλάδας, στον αμερικάνικο. Αποστολή του ήταν να ελέγξει κατά πόσο θα συνέφερε στις ΗΠΑ μια επέμβαση (στρατιωτική – οικονομική) στην Ελλάδα. Μέσα σε δυο μήνες (28 Μαρτίου 1947), ο Πόρτερ κατέθεσε την έκθεσή του στη Βουλή των ΗΠΑ, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων τα παρακάτω:

«Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν έπίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μίαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις το σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως. Αλλ' οπολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας, συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.

Η κλίκα των εφοπλιστών είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Απ' ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να ζητάει συνέχεια ξένη βοήθεια για να διατηρεί την εξουσία της και να διασώζει συνέχεια τα προνόμια μιας μικρής κλίκας εμπό­ρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.…Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι άνθρωποι πολύ ευχαριστημένοι, που μιλάνε πολύ καλά τ' αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντικότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ' τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αριστοκρατικών σπορ. Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή...».

Είναι κι αυτή η ιστορία που συνεχώς επαναλαμβάνεται.

Και εντάξει αυτοί είχαν ΕΑΜ.

Εμείς?Τι?

Στα χρόνια που η αρρώστια θεωρείται έγκλημα.

Β΄ πτέρυγα τοξικομανών στη Θήβα. Χρήστες – γυναίκες για εξόντωση στα μπουντρούμια τους. Η σκληρή πτέρυγα της όμορφης φυλακής τους. Δήθεν. Όλα. Σκληρές οι τοξικομανείς κατάδικοι;

40–50 γυναίκες στοιβαγμένες σε 5 άθλιους θαλάμους, σαν τις μαϊμούδες στο τσίρκο. Μαζί με τις κατσαρίδες, τα σκουπίδια, τα τυφλά μπάνια που βρωμάνε νύχτα – μέρα οι σωληνώσεις, χωρίς εξαερισμό. Χωρίς ούτε καν έναν ανεμιστήρα για τον καύσωνα.

Χωρίς ζεστό νερό. Χωρίς θέρμανση το χειμώνα.

Απομονωμένες, σε βαριά καταστολή, με 15 – 20 χάπια η κάθε μία τη μέρα, χωρίς γιατρούς, χωρίς λεφτά, χωρίς τσιγάρα. Τα είδη πρώτης ανάγκης, που εννοείται, δικαιούμαστε όλες, δίνονται όποτε και όπου θέλουν αυτοί. Πολλές φορές δεν υπάρχουν σερβιέτες για τις γυναίκες.

Για το πιο απλό πράγμα πρέπει να κάνεις αίτηση, σε έναν άκαρπο και ειρωνικό πλανήτη αιτήσεων, που γίνονται απλά για να γίνονται. Σιδερόφραχτες μέσα σε ένα μπετονένιο κουτί που ανοίγει με κομπιούτερ (!) μια φύλακας, που δεν ξέρει και δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τίποτα άλλο εκτός από το να κοιτάει τις κάμερες και να πατάει τα κουμπάκια που κλειδώνουν τις σιδερένιες πόρτες.

Σε μια εκδικητική χώρα που δεν φταίει κανένας εκτός από τον κατάδικο. Σε λίγο χάνεις επαφή με τα πάντα, αρχίζεις να αμφιβάλλεις. Αν υπάρχει τίποτα πέρα και έξω απ’ αυτό το μπετονένιο κουτί που σε έχουν πετάξει.

Αν υπάρχει ακόμα ζωή, άνθρωποι...

Αν υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν κάποια μάνα, αδερφή, κόρη, σύντροφο, σύζυγο...

Κι αν θα μπορούσαν να την φανταστούν εδώ μέσα...

Με χαμένη την φωνή από την απόγνωση, την απόρριψη, την ντροπή και τον πόνο.

Τον τρόμο.

Μόνο άναρθρες κραυγές ακούγονται κάθε τόσο, όταν συνέχεια κάποια γυναίκα κόβει φλέβες ή κρεμιέται. Και τρέχουν οι μπότες, ίσα-ίσα για να μην ψοφήσεις.

Και να σου κάνουν πειθαρχικό επειδή θέλησες να πεθάνεις. Μία και καλή. Γιατί δεν άντεξες

θαμμένη – ζωντανή. Ούτε γυναίκα, ούτε άνθρωπος, ούτε ζόμπι.

Ένα φάντασμα χωρίς φωνή, χωρίς ψυχή, χωρίς φύλο, χωρίς τίποτα.

Μόνο μια στήλη βουβού πόνου σαν καπνός μέχρι τον ουρανό.

Αυτές είμαστε οι σκληρές;;; ΟΧΙ

Αυτή είναι η φρίκη που ζούμε.

Που δεν πατάμε ποτέ χώμα, παρά μόνο σίδερο και μπετό. Που δεν ακουμπάμε και δεν βλέπουμε ένα φυτό, έναν θάμνο. Τα δέντρα και το πράσινο τα βλέπουν μόνο οι επισκέπτες και οι φύλακες. Που αναπνέουμε όλη τη μόλυνση απ’ το μηχάνημα του aircondition για τους φύλακες και για τους κρατούμενους δεν υπάρχει ούτε ένας ανεμιστήρας. Δεν έχει εγκριθεί ο προϋπολογισμός απ’ το υπουργείο.

Όποιος έχει λεφτά...Οκ. Γωνία το μαγαζάκι.

Που και που, όταν βουλώνουν οι δύο τουαλέτες που μοιραζόμαστε 10 γυναίκες μέσα στο

θάλαμο, η φυλακή δεν έχει ούτε βεντούζα να μας δώσει να τις ξεβουλώσουμε.

Τα ψυχοφάρμακα μόνο έρχονται πάντα στην ώρα τους.

Που, που, που... Πόσα να πούμε;

Συμπάσχουμε μόνο με την ευαίσθητη δημοσιογράφο στην tv, που δάκρυζε για κάποια Σπιναλόγκα, τότε, σε κάποιο άλλο χρόνο, μακρινό, σε κάποιον άλλο τόπο, σκληρό: “όταν η αρρώστια αντιμετωπιζόταν σαν έγκλημα”αυτά τα αίσχη συνέβαιναν παλιά!

Τώρα, κανείς άρρωστος άνθρωπος δεν κρατείται παρά τη θέληση του, σε άθλιες συνθήκες.

Μας κρατάνε για να γίνουμε καλά. Με ψυχοφάρμακα.

Όλοι εμείς εδώ μέσα, θέλανε ν’ αρρωστήσουμε με τα “παράνομα” προϊόντα που παράγουμε εμείς οι ίδιοι.Εμείς, οι καταναλωτές των προϊόντων της παράνομης πλευράς της ελεύθερης αγοράς τους.

Είμαστε οι εγκληματίες. Πολέμου.

Και αξίζουμε φυλακής. Ανελέητης.

Γι ‘ αυτό, και για όλα αυτά, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον υφυπουργό που μας επισκέφτηκε εδώ, πριν πολλούς μήνες, μας δήλωσε ότι αυτοί μας βλέπουν σαν ανθρώπους παρόλο που είμαστε κατάδικοι, θαύμασε τα ελαφάκια της φυλακής, που με την ευκαιρία είδαμε και εμείς, ενθουσιάστηκε με το περιβάλλον και μας “χάρισε” μαστογραφίες (πόσο γρήγορα επαναλαμβάνεται η ιστορία σ’ αυτόν τον ευρωπαϊκό τόπο!

Κάτι τέτοια λέγαν και οι υπουργοί που “επισκέπτονταν” την Μακρόνησο και την Γυάρο!).

Και οι συνειδήσεις παραμένουν ήσυχες!

Μόνο η μαστογραφία μας έλειπε εδώ πέρα αλλά δεν το ‘χαμε καταλάβει...όλα τ’ άλλα τα ‘χουμε.Πλήθος γιατρών, όλων των ειδικοτήτων, που δεν έρχονται. Και όταν έρχεται κανείς,

μας λέει ότι δεν πληρώνεται αρκετά για να μας εξετάσει όλες και για όλα. Και ότι, όταν αποφυλακιστούμε, θα το κοιτάξουμε μόνες μας μωρέ! Επί λέξη.

Τέλος, θέλουμε να πούμε ότι θυμόμαστε κάποιες μεγάλες κουβέντες που έλεγαν κάποιοι ονειροπαρμένοι ιδεαλιστές – πριν την οικονομική κρίση, βέβαια - ότι ο πολιτισμός κάθε κοινωνίας φαίνεται από το πως φέρεται στους νικημένους της και στους αιχμαλώτους της.

Αυτός ο πολιτισμός που ζούμε εδώ μέσα, μας κάνει να μετανιώνουμε οικτρά για το έγκλημα που διαπράξαμε και μας ωθεί να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Ταπεινά ευχαριστούμε για την προσπάθεια που καταβάλλετε, από όλες τις πλευρές, να γίνουμε καλά και να αποδοθούμε στην κοινωνία, υγιείς, παραγωγικοί και ακηλίδωτοι.

Αν γλυτώσουμε ποτέ από τα πειθαρχικά που κοστολογεί το σύστημα την απελπισία μας.

“ποιητή, στον αιώνα σου, πες μου, τι βλέπεις;”

Τα ίδια που έβλεπε και τον προηγούμενο αιώνα.

Τους εμπόρους να πνίγουν στο αίμα τα θύματά τους.

Και, κυρίως, ευγνωμονούμε, για το σεβασμό που επιδεικνύετε στον άνθρωπο, στο χρόνο του, στην ανθρώπινη ζωή, και, ιδίως, στη γυναίκα, σαν πηγή ζωής. Σ ‘αυτή που γεννάει τη ζωή, που εσείς τόσο εύκολα μπορείτε να αφορίζετε. Και να κρατάτε νεογέννητα και μανάδες στο κάγκελο.Να φτάνει ένα παιδί στη γη, να ανοίγει τα μάτια του και να το καλωσορίζουν τα σί-

δερα και τα συρματοπλέγματα.

Ποιος πολιτισμός και ποιο φεγγάρι.

Αιώνες τώρα, με τον ίδιο τρόπο τιμωρεί και εκδικείται ο άνθρωπος τον συνάνθρωπο.

Με φυλακή.

Βάρβαρα, ανελέητα και ιεροεξεταστικά.

Κανείς δεν την αξίζει αυτή την μεταχείριση.

Καιρός να ονειρευτούμε ένα άλλο σχέδιο.

Ιωάννα Β.

φυλακές Ελαιώνα Θηβών

Για την εισήγηση της εκδήλωσης "Γυναίκες απέναντι στον εγκλεισμό" και τα γράμματα από τις κρατούμενες.

http://pat61.squat.gr/files/2011/06/Brochure.pdf

γυναικείες φυλακές

Οι γυναίκες που παρανομούν δεν παραβαίνουν μόνο το νόμο και την τάξη αλλά αμφισβητούν (συνειδητά ή μη) και τους κοινωνικούς ρόλους που τους αποδίδονται, προδίδοντας τις κυρίαρχες αξίες της πατριαρχίας.

Ο εκδικητικός χαρακτήρας του σωφρονιστικού συστήματος και το κοινωνικό περιβάλλον απαντούν σε αυτή την αμφισβήτηση με απαξίωση, στιγματισμό, εξευτελισμούς, απομόνωση και άλλες κυρώσεις που εκτείνουν την ποινή πέρα από τη φυλάκιση καθ’ αυτή.

Παρασκευή 10/6

18:00

Εγκλεισμός

Ιστορική αναδρομή της συγκρότησης των γυναικείων φυλακών στην Ελλάδα

Τηλεφωνική επικοινωνία με κρατούμενες

(αυστηρή προσέλευση λόγω τηλεφωνικής επικοινωνίας με κρατούμενες)

Σάββατο 11/6

19:00

Ο “σωφρονισμός” και η “αποκατάσταση” του γένους:

Η μητρότητα στη φυλακή ως μομφή και ως λύτρωση

Αφήγηση από πρώην κρατούμενη

Η επέκταση των ορίων της Ποινής:

η έμφυλη διάσταση της φυλάκισης

Αγαπώ τις trollies!

Ναί!

Υπάρχουν κι άλλοι που εφευρίσκουν συνθήματα με τον Jesus και την ανάσταση.

Τι άλλο να κάνει κανείς, εδώ που ξεμείναμε στην άδεια μητρόπολη.

'Aθεοι και άθεες,

τις άγιες αυτές μέρες που βαριέμαι του ελέους επέλεξα να συγκεντρώσω τις αγαπημένες

μου τρολιές και να προσθέσω μερικές ακόμη.

Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα της Σο...

-Εμπρός, Χριστέ, μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι Ανάσταση και πάλι.

-Ιούδα, κουφάλα, έρχεται κρεμάλα.

-Η σταύρωση δεν ειναι εικονα στις ειδήσεις στο Γολγοθά γεννιούνται οι συνειδήσεις

-Εμπρός, πιστέ, μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι κερί και μανουάλι

-Δεν κάναμε ακόμα το τελευταίο ντου αυτές οι νύχτες είναι του Ιησού

-Ένας στο σταυρό χιλιάδες στο ναό - Πίσω, Φαρισαίοι Εμπρός, σύντροφοι.

- ο Χριστούλης πίσω δε γυρνά, ο Χριστούλης πίσω δε γυρνά, τέρμα πιά στις

εκτονώσεις, Αναστάσεις και Σταυρώσεις, ο Χριστούλης πίσω δε γυρνά

-ιεροσόλυμα χαμός πεσήματα με δάδες από παντού.

-Συντροφοι ξέρει κανείς αν το Μετρό στο Γολγοθά ειναι ανοιχτό ή πρέπει

να κατέβουμε απο Ιερουσαλήμ???

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ!

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ...

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.

Ασφάλεια στο σπίτι:

· Η περιοχή έξω από την κύρια είσοδο της κατοικίας σας πρέπει να είναι φωτισµένη σωστά ώστε να µην υπάρχουν σκοτεινές σκιές όπου θα μπορούσε κάποιος να κρυφτεί .

· Βεβαιωθείτε ότι στην κύρια πόρτα υπάρχει 'µατάκι' έτσι ώστε να βλέπετε ποιος είναι στην πόρτα σας πριν ανοίξετε .

· Να έχετε κλειστές τις κουρτίνες, ώστε οι άνθρωποι να µην βλέπουν µέσα το σπίτι σας, ιδιαίτερα τη νύχτα .

· Να µην εισέρχεστε σε ένα ασανσέρ µε κάποιον που δεν γνωρίζετε.

Εάν το κάνετε φροντίσετε να παραμείνετε κοντά στην πόρτα του ασανσέρ και εντός εμβέλειας του πίνακα ελέγχου.

Όταν βρίσκεστε µακριά από το σπίτι µόνη:

· Πάντοτε κάποιος γνωστός να γνωρίζει ακριβώς που είστε, ώστε σε περίπτωση ανάγκης αν πρέπει να τηλεφωνήσει κάποιος για βοήθεια, να ξέρει την επακριβή θέση .

· Ποτέ µην δεχθείτε να σας µεταφέρει ένας ξένος και ποτέ µην κάνετε auto-stop.

Όταν περπατάτε στο δρόµο:

· Να δείχνετε αυτοπεποίθηση και δραστήρια .

· Να φροντίστε να µείνετε µακριά από στενά σοκάκια ή σκοτεινούς δρόµους.

· Να µην πηγαίνετε µε τα πόδια σας µετά τη δύση του ηλίου. Πάρτε ένα ταξί ή ζητήστε από ένα φίλο να σας µεταφέρει.

Σε κοινωνικές εκδηλώσεις:

· Να µην δέχεστε κέρασµα ποτών από αγνώστους. Ακόµη και αν γνωρίζετε το πρόσωπο, είναι καλύτερα να ζητήστε από το σερβιτόρο ή το µπάρµαν ποτά που είναι κλειστά, όπως µπύρα κλπ .

· Εάν έχετε αφήσει το ποτό σας αφύλακτο ακόµη και για µισό λεπτό να µην πιείτε ξανά ούτε µια γουλιά από το ποτό αυτό.

Η ΕΛ.ΑΣ κάνει συστάσεις αυτοπροστασίας που παραπέμπουν σε άλλες εποχές προκειμένου να "αντιμετωπίσει" τα υψηλά ποσοστά "εγκληματικότητας " που χαρακτηρίζουν τη χώρα και έρχονται ως απότοκα της κρίσης και της εξαθλίωσης που αυτή επιφέρει.

Πρόκειται για οδηγίες που παρέχει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με στόχο, όπως τουλάχιστον αναφέρεται, τη διαμόρφωση και εμπέδωση ενός περιβάλλοντος απόλυτης ασφάλειας.

Σε αυτό το πλαίσιο δεν διστάζει να ενεργοποιήσει όλα τα πατριαρχικά του εργαλεία, ακόμη κι αυτά που θεωρούνταν κάπως παλαιάς κοπής. Στην προσπάθεια του να συμβάλει στο αποτελεσματικότερο έλεγχο της κοινωνίας, την εμποτίζει με τον φόβο που παράγει διαχωρισμένα και καλά ελεγχόμενα υποκείμενα, στη βάση των έμφυλων και φυλετικών χαρακτηριστικών τους.

Θα μπορούσε κανείς να γράψει ολόκληρο βιβλίο κριτικής σε αυτό το αδιανόητα ηλίθιο και φασιστικό εγχειρίδιο που χρησιμοποιεί μέχρι και τις συμβουλές γονέων "ΤΥΠΟΥ ΜΑΝΑ ΡΕΙΒΕΡ" για τη "στάχτη στο ποτό".

Η αυτοάμυνα των γυναικών είναι απαραίτητη σε ένα σκληρό, σεξιστικό και καπιταλιστικό κόσμο. Όμως δεν θα επιτρέψουμε να μας υποδείξουν τους τρόπους οι εμπνευστές του.

Επιβάλουν κλίμα τρόμου και υστερίας για να μη νιώσουμε ποτέ δυνατές και χειραφετημένες, όμως εμείς...

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ...!

Brian Eno & David Byrne "Strange Overtones"

I see the music in your face
That your words cannot explain...

T. αφιερωμένο.

ορισμός

Στον περίπλοκο κόσμο που ζούμε, έχουμε εφεύρει ορισμούς που μας βοηθούν, αν όχι να τον κατανοήσουμε, να κάνουμε τουλάχιστον τις απαραίτητες η μή ερμηνείες γι΄αυτόν, σε ένα σύστημα σημείων που εκφράζει ιδέες μέσο της γλώσσας. Είναι ένα τρόπος να διατυπώνουμε απόψεις, να επικοινωνούμε τα νοήματα μας, όλα αυτά που σκεφτόμαστε. Θα μου πείτε βέβαια ότι οι ορισμοί δεν μπορούν να ειδωθούν πέρα από τα συγκείμενα τους χωρίς να εκπέσουν στον άκρατο σχετικισμό της "μη αντικειμενικότητας". Έτσι είναι. Ένας ορισμός είναι μια συμφωνία μετά από μια μάχη λέξεων, που όμως δεν θα διεξαχθεί εδώ.

Κι όλα αυτά τα γράφω για να επικοινωνήσω έναν ορισμό για τον έρωτα που δεν ορίζεται...

«Έρωτας είναι να δίνεις αυτό που δεν έχεις σ' αυτόν που δεν το θέλει».

Ζακ Λακάν

Δύο χρόνια πριν.....

Πριν δύο χρόνια χάθηκε η αγωνίστρια-κρατούμενη Κατερίνα Γκουλιώνη,με αδιευκρίνιστο τρόπο, κατά τη διάρκεια εκδικητικής μεταγωγής από τις φυλακές Ελαιώνα σε φυλακές της Κρήτης.

Η Κατερίνα διεκδίκησε (σχεδόν) ΜΟΝΗ, την κατάργηση των κολπικών ελέγχων-βιασμών των φυλακισμένων και κατάφερε πολλά με κόστος την ίδια της τη ζωή.

Χρειάστηκε να συμβεί αυτό το τραγικό γεγονός για να αποκτήσουν μια κάποια κοινωνική ορατότητα τόσο οι κρατούμενες σαν κοινωνικά υποκείμενα όσο και οι εξευτελιστικές και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης τους.

Το πείσμα και η αγωνιστικότητα της ως γυναίκα κρατούμενη συγκινεί και εμπνέει...

Ο αγώνας της συνεχίζεται μέσω ημών...

υγ: φωτογραφικές λήψεις από τις ίδιες τις κρατούμενες φυλακών στη Ρουμανία.

ποιήματα.

Τελετουργικό.

Έχω ένα τελετουργικό
που προσπαθώ να διαφυλλάξω

να βάζω το δείκτη του χεριού μου
στο ρουθούνι της μύτης
όταν σκέφτομαι πολύ

κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο
πέρα από ένα τελετουργικό
που προσπαθώ να διαφυλλάξω


***


aet 22345


τώρα η μηχανή παρατήρησης
aet με δυνατότητα ανάλυσης 22345
διαθέτει φακό εστίασης
στα απολύτως αναγκαία

έτσι την πάτησα κι εγώ
με το κουμπί στο on
στην επαυξημένη επίφαση
του πρέπει
των χιλίων πεντακοσίων πράξεων
ανα 24ωρο

χωρίς αποτέλεσμα
μόνο με την καταλυτική ουσία
του τίποτα που λέγεται 'Έχειν
και ανήκει στην ίδια τάξη μεγέθους
με δύο ζαχαρωτά

ένα για σένα
κι ένα για μένα.

***

Το σημείο 0 και το μη τυχαίο.

Δεν είμαστε μονάδες μέτρησης
ούτε φρούτα τροπικού δάσους

με τεχνικές παραγωγής έγινα κορίτσι
με βόμβες μεγακολοκύθας
και γάλα εργοστασίου

κι αυτά δεν ήταν
παρα μόνο οι κανόνες διαμονής
που με μεταμορφώνουν
από το σημείο - στο σημείο +
και αντίστροφα

με ένα ριζικό άλμα
θα περάσω πάνω απ' όλα
τα ταξινομικά εγχειρήματα σου
κι ας ξέρω καλά ότι θα καταλήξω
σε αγκαλιά φίλης

στο τώρα και το αύριο
σε αυτό που με μεταμορφώνει
να κατευνάσω το μη τυχαίο
του σημείου 0.

***

Αρωματικό χώρου.

θυμάμαι τις ενδείξεις

που είχες απορρίψει συλλήβδην

το έδαφος δεν είναι οικείο

θα πρέπει να αποχωρήσουμε

μια στροφή 180 μοιρών

γύρω από τον εαυτό σου

πιστεύω θα βοηθούσε

θυμάμαι τότε

που στροβιλιζόμουν τάχα αέναα

πάνω από τους τριγμούς των κυττάρων

εδώ που φτάσαμε

μυρίζει μάνκγο...

Charlie - Spacer Woman (1983)

ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΟΥ

"Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης είναι Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Καθηγητής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών,έχει γράψει ως τώρα τα ακόλουθα βιβλία:

1. Kant’s Conceptions of the Categorical Imperative and the Will
2. H έννοια του κάλους στον Δαμάσκιο
3. Kαφάλαια ηθικής φιλοσοφίας -H αυτονομία του ηθικού λόγου
4. Eμπειρία και πραγματικότητα
5. Kανονικότητα και μοναδικότητα
6. H ανθρώπινη ύπαρξη
7. H θεμελίωση του ηθικού βίου
8. Άνθρωπο, ζώα, μηχανές
9. Φιλοσοφία και αμφισβήτηση
10. Mάγοι της φιλοσοφίας
11. H μελαγχολία της Aναγέννησης
12. Hθική φιλοσοφία
13. Oι πέντε εποχές της φιλοσοφίας
14. Aρχές φιλοσοφίας (εγχειρίδιο για την Γ τάξη Λυκείου)
15. Παιδιά του Kάιν
16. Ασκήσεις φιλοσοφίας για τη ζωή και την τέχνη
17. Νεοπλατωνισμός: Το λυκόφως της αρχαίας ελληνικής φιλοοσφίας
18. Λεξικό της Φιλοσοφίας
19. Σφηνάκια
20. Από τον πολιτισμό στην πείνα
21. Η αιώνια επιστροφή της φιλοσοφίας
22. Η φιλοσοφία στη σκηνή
23. Εγχειρίδιον παθών
24. Ιατρική ηθική
25. Εισαγωγή στην φιλοσοφία "


Το 2007 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και 3 χρόνια μετά ήρθε το sminefa.blogspot.com να του απονείμει ένα νέο τίτλο:

Κύριε Πελεγρίνη,

μετά τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Νομική Αθηνών θα θέλαμε να σας απονείμουμε το ηλεκτρονικό μας βραβείο με τίτλο" Θεοδόσιος Πελεγρίνης, η ντροπή της φιλοσοφίας".
Τέλος, θα περιμένουμε με ανυπομονησία το νέο σας δοκίμιο με τίτλο " Νικολό Μακιαβέλι-Πρακτικές εφαρμογές πάνω σε ζωές μεταναστών". Κι επειδή η φιλοσοφία δεν αρκείται στην ανάλυση της πραγματικότητας του εμπειρικού κόσμου, αλλά διατυπώνει προτάσεις για την αλλαγή του, θα σας κάνουμε δώρο ένα ταξίδι στο Μαγκρέμπ, χωρίς επιστροφή, μπας και γίνετε άνθρωποι. Μπορείτε να πάρετε και τον λατρευτό σας φίλο κ. Ραγκούση.

Ένα ευχαριστώ για το σοφό σας σχέδιο!
Σμήννεφα!

-Φωτό από μετανάστες στην Ηγουμενίτσα που χαιρετίζουν την προχθεσινή πορεία.

οι πολικές αρκούδες δεν κλαίνε...

Θέλω να ξέρω τι σκέφτεσαι
όταν βυθίζεται υπέρμετρα
στον κατακερματισμό
του σύμπαντος σου
και του δικού μας

κάποτε υπήρξαμε
εγκατεστημένες συνοχές
παιδικότητα και αφέλεια
με παρανομαστή κοινό
και πλούσιο υλικό
για εξερευνητές κάθε είδους

Θρίαμβος του πολιτισμού
η αφήγηση
της πρότερης αγριότητας
πάνω μας.

Eisbären müssen nie weinen.

Αφιερωμένο στο team των Γερμανικών!

Ισότητα είναι αυτό που δεν υπάρχει ανάμεσα σε ίσους.

e.e. cummings

Here, now!

Ύστερος Νεοπλατωνισμός
Ύστερος Τρωικός Πόλεμος
Ύστερος Μεσαίωνας
Ύστερος Μεταπρατισμός
Ύστερος 19ος αιώνας
Ύστερος Βίος
Ύστερος Καραμανλισμός
Ύστερος Han
Ύστερος Νίτσε
Ύστερος γεωμετρικός
Ύστερος Υλισμός
Ύστερος Καπιταλισμός
Ύστερα
Ύστερα
Μα δεν υπάρχει Ύστερα...

Υποβόσκει το αυθαίρετο.

Η κυκλοφορία του παράδοξου
αμαύρωσε την εξουσιοδότηση του ηθικού
με αεροπλάνα λήθης έφυγε
και μαζί του διέσχισαν τον ουρανό
διάττοντες

Στο μέτρο του αδύνατου
επιδίδεται σε πράξεις ανταλλακτικές
χωρίς προνομιακή διαχείριση
να σπάει τη ζαχαρώδη κρούστα του στάσιμου
χωρίς έλεος

Σαν φύλαρχος που ντρέπεται να μιλήσει
για την οντολογική του διάσταση
ένα εκατομμύριο έτη τώρα
υποβόσκει το αυθαίρετο
αξίωμα του πολιτισμού

Κι εγώ να αποδέχομαι συμφωνίες.

монстр с красными волосами

Es geht voran!

...όλα συνεχίζονται!